हिलै माथि फुल्छ कमल,काँढाबीच फूलहरु,
चम्केकै छ युगौँदेखि बादलबीच 'रवि' पनि ।

  यस बेला


तार छिनेको यन्त्रमा
निषाद’ सुनिन्छ ‘षडज’
र विफल भएको छ
साधकको रियाज
यस बेला -
बेसुरमा छ गायक ।

असमान गतिमा
अनियन्त्रित छ लय,
र लय भुलेर बेतालमा
वाल्ज’मा बज्छ‘रूपक’
यस बेला -
अस्थिर छ वादक ।

छन्दहीन पंक्तिहरूमा
आरूढ छ
कविको अप्रकट भाव,
र भङ्ग भएको छ
गति र यतिका नियम
यस बेला -
मुडहीन छ कवि । ·
           -
                रविप्राञ्जल
                 काठमाडौँ ।

     
                 गजल

धुवाँ - धुलो खडेरी मै फुलेको छ चैत  ।
प्रिये तिमी फुल्ने भए म'नि फुल्छु है त ।

शिखरमा पुगेपछि धरातलै बिरस्यौ,
तिमी लड्दा काँध थाप्ने तिम्रा साथी खै त ?

जति बढोस् रुवाउने र रुने बीच दुरी,
हुन्न आखिर जित यहाँ रुवाउने कै त ।

देखाउने दाँत जस्तै भयो 'नै ति क ता',
खोजूँ कता, भेटिँदैन पहिलो अक्षर 'नै' त ।

भित्र रम्छ एउटा चरा बाहिर रुन्छ अर्को,
म 'नि रुन्छु संसार यो सम्झिएर द्वैत ।

रवि प्राञ्जल
१६ चैत्र २०६८
काठमाडौ ।